E.E. Cummings, 15 zinnelijke gedichten
7
ergens waar ik nooit heen reisde, zalig voorbij
welke ervaring ook,jouw ogen hebben hun stilte:
in jouw meest fragiele gebaar zijn dingen die mij omarmen,
of die ik niet aanraken kan omdat ze te dichtbij
jouw minste oogopslag weet mij makkelijk te openen
hoewel ik mijzelf als vingers heb gesloten,
altijd open jij mijn zelf bloemblad na bloemblad zoals de Lente
(met vaardige,mysterieuze aanrakingen)haar eerste roos
of zou jouw wens zijn mij te sluiten,ik en
mijn leven zullen wondermooi dichtgaan,vanzelf,
zoals wanneer het hart van die bloem zich inbeeldt
hoe de sneeuw behoedzaam overal neerdwarrelt;
niets van wat wij ervaren moeten in deze wereld evenaart
de kracht van jouw intense broosheid:waarvan het weefsel
mij verplicht met de kleur van haar contreien,
dood en voor altijd te vertolken met elke ademtocht
(ik weet niet wat het is aan jou dat sluiten doet
en openen;enkel dit iets in mij weet zo goed
dat de stem van jouw ogen dieper klinkt dan alle rozen)
niemand,zelfs niet de regen,heeft zulke slanke handen
met dank ook aan Filip Van Roye
_ _ _
somewhere i have never travelled,gladly beyond
any experience,your eyes have their silence:
in your most frail gesture are things which enclose me,
or which i cannot touch because they are too near
your slightest look easily will unclose me
though i have closed myself as fingers,
you open always petal by petal myself as Spring opens
(touching skilfully,mysteriously)her first rose
or if your wish be to close me,i and
my life will shut very beautifully,suddenly,
as when the heart of this flower imagines
the snow carefully everywhere descending;
nothing which we are to perceive in this world equals
the power of your intense fragility:whose texture
compels me with the colour of its countries,
rendering death and forever with each breathing
(i do not know what it is about you that closes
and opens;only something in me understands
the voice of your eyes is deeper than all roses)
nobody,not even the rain,has such small hands
© E.E. Cummings, W (ViVa) (1931) – Complete Poems 1904-1962, p. 367
Opvallende taalelementen
– foregrounding: parallellisme en deviatie –
somewhere i have never travelled,gladly beyond
any experience,your eyes have their silence:
in your most frail gesture are things which enclose me,
or which i cannot touch because they are too near
your slightest look easily will unclose me
though i have closed myself as fingers,
you open always petal by petal myself as Spring opens
(touching skilfully,mysteriously)her first rose
or if your wish be to close me,i and
my life will shut very beautifully,suddenly,
as when the heart of this flower imagines
the snow carefully everywhere descending;
nothing which we are to perceive in this world equals
the power of your intense fragility:whose texture
compels me with the colour of its countries,
rendering death and forever with each breathing
(i do not know what it is about you that closes
and opens;only something in me understands
the voice of your eyes is deeper than all roses)
n obody,not even the rain,has such small hands
- het gedicht heeft geen (verwachte?) titel
- regelmatige strofebouw: vijf kwatrijnen, de meeste regels tellen 12 lettergrepen
- in het oog springende, afwijkende interpunctie: komma’s, dubbele punten, haakjes en komma-punt zonder daaropvolgende spatie; geen hoofdletter om het gedicht te starten, geen punten ook niet op het einde van het gedicht
- het einde van de versregel is soms niet het einde van een zin(sdeel): enjambementen
strofe 1 – regel 1
2 – regel 3
3 – regel 1 en 3
4 – regel 1 en 2
5 – regel 2 - onderstreept: klankherhalingen (rijm): assonanties, alliteraties … en eindrijm in de laatste strofe
- er staan ook nogal wat grammaticale ‘fouten’ of afwijkingen: personal pronoun i (‘I’ – met hoofdletter); Spring (‘spring’ zonder hoofdletter); ook zinsconstructies zoals you open always petal by petal myself (‘you always open me petal by petal’); imagines / the snow carefully everywhere descending (‘imagines (how) the snow (is) carefully descending everywhere’) …
Door het gebruik van ongewone taalvormen doorbreekt literatuur het routinegedrag van de lezer: alledaagse opvattingen en perspectieven worden vervangen door nieuwe en verrassende inzichten en gewaarwordingen. Aan de lezer om die te ontdekken.
Extra
- E.E. Cummings’ kladversies van dit gedicht.
- Een prachtige interpretatie
- Een ‘hoofdstuk’ uit de film Hannah and Her Sisters van Woody Allen met het laatste vers als titel, waarin het gedicht van E.E. Cummings door Hannahs man Elliot gebruikt wordt om … haar zus te veroveren.
Volgende gedicht
8
‘love is more thicker than forget’